Hayatı erteliyoruz her gün...
Duyacağımız cevaplardan
Karşımıza çıkacak olan engellerden
Çözüme ulaşamamış sorulardan korkup
Bir alarmı engeller gibi
Cevapları dinlemekten kaçar gibi
Korkak gibi...
Ellerimizde kapatıyoruz kulaklarımızı sürekli
İçimizdeki çığlıkları duymamak istercesine
...ve her seferinde kaçırıyoruz elimize geçen fırsatları
Rüzgarın akışına kapılıp usulca "Ben gidiyorum" diyen balon gibi
Hayat gibi...
*oldu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder