Mevsimlerden yazdı...

ve ben avuçlarımın ayasını semaya doğrultmuş

 kızgın güneşin ardından çiseleyen yağmura doğru çevirmiştim yüzümü...

Çünkü ağlayabildiğim tek an, 

ağlayabileceğim tek yer burasıydı...

Usulca süzüldü yanaklarımdan yağmura karışan tuzlu gözyaşlarım.

Nazlı, sıcak...

Her içimi çekişimle sarsıldım yerimden gök gürültüleriyle beraber.

Her içimi çekişimle yağmura karıştı göz yaşlarım...

Neden bu kadar zordu ağlamak?

Özgürce herkesin yanında ağlayamamak...

Neden bu kadar can yakıcıydı gerçeklerle yüzleşmek?

Yüzünü çevirememek...