Ah, Küçük Prens! Kısa ve hüzünlü hayatını işte böyle, yavaş yavaş anladım.
Epeydir tek eğlencen, gün batımlarının o dinginliğine dalıp gitmek olmuştu demek.
Bu ayrıntıyı, dördüncü günün sabahı,
"Gün batımlarına bayılırım, haydi gün batımını görmeye gidelim." dediğinde öğrenmiştim.
"Ama, beklemek gerek..."
"Neyi?"
"Güneşin batmasını."
Bir an şaşırıp kalmış, sonra da basmıştın kahkahayı.
"Yine kendimi gezegenimde sandım!"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder