Hayat ne kadar acımasız...

...ya da biz ne kadar iyi niyetliyiz de ne olursa olsun bardağın dolu tarafından bakıyoruz hep olaylara...

İnciniyoruz hatta yanıyor, Anka Kuşu gibi küllerimizden yeniden doğuyoruz adeta..

Parçalanıyor, kırılıyor dağılıyoruz hatta...

Sesimiz kısılıyor çoğu zaman susmaktan ama satır aralarında çığlıklarımız duyulmuyor hiçbirzaman..

Garip

"Her şey iyi olacak" diye çıkılan yolda

"Her şey ne ara bu noktaya kadar geldi" diye bakakalıyorsun.

Ne kül kalıyor geriye sonra

Ne de yeniden doğmak...

Kolumuz kanadımız kırık

Başbaşa kalıyoruz hayatta

Sahte gülümsememizi takınarak...

                                                                            Giz..